Leren voelen, zonder er bang voor te zijn.
“Voor als je weer in verbinding wilt komen met jezelf.”
Als kind hoef je niet te leren voelen. Je gevoelens zijn er gewoon. Een gevoel van veiligheid, blijdschap, verdriet, angst, al deze gevoelens ervaar je zonder erbij na te denken. Sensaties in je lichaam, die je vervolgens uiting geeft. Gevoelens komen en gaan, zonder dat je hier invloed op hebt.
Leren voelen als kind
Mijn moeder werd ziek toen ik 9 was, longemfyseem. Er was geen zicht op herstel. Tegelijkertijd ging mijn vader failliet, waardoor we jaren in de schuldsanering hebben geleefd. Omdat zij zelf niet wisten hoe ze hiermee om moest gaan en ervoor kozen zich vooral terug te trekken, hebben mijn zusjes en ik vooral zelf moeten leren hoe je met gevoelens omgaat.
Wat in ons geval inhield dat we vooral bezig waren met wat mijn ouders nodig hadden. Er was geen ruimte voor ons, omdat zij zelf bezig waren met overleven.
Ik leerde al jong dat eenzaamheid iets was wat je in je eentje moest oplossen. Net als hulpeloosheid. Of angst en verdriet.
Ik denk dat het grootste probleem was dat nergens over gesproken werd. Die onzekerheid heeft een hele grote indruk achtergelaten. Zelfs nu nog ben ik extra alert op onheil.
Leren voelen als kind. Als kind leer je vooral niet te voelen. Lastig. Want die gevoelens zijn er gewoon. Je hebt er geen controle over. Maar er wordt wel van je gevraagd ze vooral niet te laten zien of te voelen.
Opnieuw leren voelen na trauma
Na 12 jaar ziekte is mijn moeder uiteindelijk overleden. Op dat moment leerde ik dat je alles wat je lief hebt, ineens kunt kwijtraken. Ik was toen 21. Je zou verwachten dat ik wel begreep wat ‘sterven’ is. En je zou ook verwachten dat ik dit wel zag aankomen. Het had immers 12 jaar geduurd.
Maar toch heeft dit een enorm gat geslagen. Op dat moment is er een stuk van mij mee gestorven. Ik had geleerd dat je zo je huis kon kwijtraken en al je spullen door het faillissement, maar ook je moeder.
Verdoving is dé nummer 1 belangrijkste valkuil
Ik wist me geen weg met al die gevoelens. Gevoelens van verdriet, van pijn, van eenzaamheid en van onveiligheid. Ik heb veel manieren gevonden om vooral niet te voelen. Mij verliezen in werk, altijd de beste te willen zijn, obsessief schoonmaken (net als mijn moeder) drank en vluchten door altijd bezig en weg van huis te zijn.
Mijn gevoelens weglachen, wegdrukken en me groothouden.
Het heeft jaren geholpen. Ik heb heel veel bereikt. Ondanks alles (of misschien wel dankzij alles) heb ik een hele succesvolle carrière opgebouwd, financiële zekerheid en een heel fijn gezin. Maar er was altijd die onrust. Altijd die onvolledigheid.
Al die verdovingen waren een quick-fix, alleen zag ik dat niet. Anderen kiezen misschien voor drugs, een netflix-verslaving, een telefoonverslaving, koopverslaving of een please-verslaving. Eigenlijk alles wat je weerhoudt te voelen omdat je iets niet kunt accepteren van jezelf.
Zelfcompassie, zelfacceptatie en zelfliefde als remedie
Omdat ik vroeger ben afgewezen door mijn ouders ben ik uiteindelijk bepaalde gevoelens in mij gaan afwijzen. Zoals afhankelijkheid, liefde, geborgenheid, geluk of onzekerheid en angst. Ik nam niet alles van mij voor lief.
Zo is kwetsbaarheid of schaamte heel pijnlijk. Maar ook liefde omdat ik dit associeer met afhankelijkheid en onveiligheid. Deze gevoelens waren er toen niet, en mochten er tot lang daarna niet zijn.
En zo lang ik deze gevoelens en behoeften bleef afwijzen (ondanks dat ze er altijd zullen zijn) is er dus iets structureel niet ‘goed’ aan mij.
Mindfulness, yoga en meditatie om weer te leren voelen
Door met yoga, mindfulness en meditatie te beginnen, leerde ik al snel de waarde hiervan. En dat gaat veel verder dan het fysieke aspect. Ik leerde weer opnieuw te vóélen. Weer echt connectie te maken met de kleine signalen die mijn lichaam mij gaf.
Zeker tijdens mindfulness en meditatie, leerde ik om alle ‘afleidingen’ uit te schakelen en te concentreren op 1 onderwerp. Bijvoorbeeld mijn ademhaling of een object. De ruis is weg. Er is alleen nog dit moment, met alles wat ik daarin ervaar.
Het maakt de weg vrij naar weer een nieuwe connectie met mijzelf. Het begin van weer opnieuw leren voelen.
De 5 stappen tot beter leren voelen:
Stap 1: Sensaties in je lichaam herkennen
Door tijdens yoga, meditatie of mindfulness weer opnieuw in contact te komen met mijn gevoelens en sensaties in mijn lichaam werd ik hier weer opnieuw bekend mee. Eerst alleen tijdens de lessen of de bewuste momenten dat ik hiermee bezig was. Later ook ineens op een terras, of tijdens het boodschappen doen bijvoorbeeld. Door vaker te mediteren of aan mindfulness te doen, nam ik dit ook mee in mijn dagelijks leven.
Stap 2: Je gevoelens onder woorden brengen
Door weer in contact te komen met mijn gevoelens, werd het makkelijker om ze te herkennen en daarna ook uit te spreken. Zo leerde ik ook mijn behoeften kennen. (Deze komen voort uit je gevoelens.) In het begin is het eng. Ik moest echt leren om vertrouwen te hebben dat ik ze mocht uitspreken.
Door in hele kleine stappen te experimenteren. Ik werd niet meer afgewezen. Het was oké om ze uit te spreken. Ik merkte toen ook pas dat heel veel mensen hiermee worstelen. Over je gevoelens praten is niet zo eenvoudig. Wel opende het deuren toen ik ermee begon. Het nodigt ook andere mensen uit hetzelfde te doen. Of te merken dat zij dit nog niet doen. Allebei heel waardevol.
Stap 3: Je gevoelens niet langer afwijzen
Door je meer open te stellen voor je gevoelens, wordt het ook langzaam duidelijk welke gevoelens er nog niet mogen zijn. Welke gevoelens je dus nog afwijst. Of wegduwt. Of wegdrinkt. Of weg werkt. Het wordt dan eenvoudiger om die te gaan onderzoeken. Deze gevoelens klopten wellicht vroeger, toen het nog echt onveilig was, of toen deze gevoelens er niet mochten zijn.
Vaak is dat niet meer zo in het hier en nu. Je kunt ze gaan onderzoeken. En vaak ook ontkrachten. Of langzaam gaan accepteren. Je hebt deze gevoelens namelijk toch. Ieder keer dat je weer een stap dichterbij het ontkrachten of accepteren komt, ben je weer een stap dichterbij je hele zelf. Je hele zijn. Door hier meer compassie voor te ontwikkelen heel je stap voor stap je zelfbeeld.
Stap 4: Gevoelens bewust en gecontroleerd oproepen
Ook ik had moeite om bepaalde gevoelens te ervaren. En was bang om me er helemaal in te verliezen. Een hele goede raad die ik ooit gekregen heb, is om deze gevoelens van bijvoorbeeld verdriet, angst, of woede gecontroleerd op te roepen. Ik zette een timer op 5 of 10 minuten en koos muziek die het bepaalde gevoel hielp op te roepen en stond het gevoel wat opkwam volledig toe. Als de timer is gegaan haal je nog eens 3 keer diep adem en komt weer rustig tot jezelf. Voor je hersenen scheelt het enorm om te weten dat er ook weer een einde is.
Stap 5: Herkennen, erkennen, accepteren en loslaten
Als je gevoelens leert te herkennen en te benoemen, volgt vanzelf de stap om ze te erkennen voor wat ze zijn. Een fysieke uiting van je lichaam. Als je dit leert te accepteren voor wat het is, namelijk een uiting van je lichaam, zonder goed of slecht, is het vervolgens eenvoudiger om deze gevoelens weer los te laten.
Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gevoelens
Zoals ik zag kon ik dit hele proces van heling zelf doen. Met een goede leraar. En precies de andere kant is ook waar. Ook kwam ik erachter dat ik zelf verantwoordelijk was voor de negatieve kant. Vroeger toen ik jong was, had ik er geen grip of regie over. Nu ik ouder ben wel. Ik heb de keus om erin vast te blijven zitten, of om er actief mee aan de slag te gaan en mijn oude geloof over mijzelf niet meer te geloven. Ik ben heel met al mijn gevoelens, of ze nu ‘positief’ of ‘negatief’ zijn. Zolang ik ze niet meer een label geef van goed of fout, zijn het gewoon gevoelens. Gevoelens die bij mij horen.
Verschil tussen gevoelens en emoties
Er zit een verschil tussen gevoelens en emoties. Gevoelens zijn ‘schoon’. Zijn ongekleurd en ontstaan in je lichaam. Je hebt er geen invloed op. Ook zijn ze nog vrij van oordeel. Emoties daarentegen zijn al via de hersenen gegaan en daarmee wel gekleurd of geïnterpreteerd. Het zijn je (onbewust) gekozen uitingen van je gevoelens.
Conclusie:
Conclusie: Als je leert om je gevoelens te herkennen, erkennen, accepteren en weer loslaten vloeien ze door je heen, zonder dat je de onbewust gekozen emotie wordt.
Je krijgt er zo meer grip op en ondervindt minder nadelige gevolgen van die emoties. Je leert ze op waarde schatten en kan ze veel meer inzetten als waardevolle raadgever.
Alle leed is terug te voeren op een fundamentele afwijzing van jezelf. Los de afwijzing op en je hebt de sleutel tot een gelukkig en vervuld leven in handen.
Verspil geen dag langer meer.
Spreekt dit je nu aan, en wil je hier meer van weten? Bekijk dan zeker ook deze pagina met meer informatie over mijn programma.
