Vandaag zou ze 70 zijn geworden….
Vanmorgen stelde mijn zoontje me de vraag; “Mama, welke datum is het vandaag?” Ik wist direct; hij heeft iets op de verjaardagskalender in het toilet gelezen.
En dit klopte ook.
“Vandaag is het 4 oktober schat!” Gaf ik hem als antwoord.
Hij komt naar me toe lopen en geeft me een hele dikke knuffel. Zeker een minuut lang staan we samen in de keuken in een dikke omhelzing. Zijn kleine broertje komt erbij en doet vrolijk mee. Het ontroert me diep. Wat een liefde en wat een respect. Mijn jongste zegt: “Mama zullen we een kaarsje aansteken?”
En dat hebben we gedaan.
Mijn moeder is, nog steeds, een onderdeel van ons gezin ook al hebben mijn kinderen haar nooit gekend. Mijn kids zijn nu 9 en 11 jaar oud.
Ze werd ziek toen ik 9 was. En mijn moeder overleed toen ik 21 jaar was. Meer dan de helft van mijn leven geleden.
Mijn moeder werd slechts 48 jaar oud…
Het is heel gek om je te realiseren dat je nu langer zónder je moeder leeft, dan met.
Sinds we haar hebben opgegraven – nadat ze 20 jaar lang begraven is geweest – is ze een nog groter deel van ons gezin geworden. We hebben nu een urn van haar op onze keukenvensterbank staan, met een mooie foto van haar ernaast.
Zo koken we iedere dag toch nog een beetje samen.
En dus vandaag met 3 kaarsjes erbij.
Zo staan we nog een poosje te kijken. In stilte.
Nu realiseer ik me weer extra hoe je voorgeschiedenis je vormt. Hoe alles een basis is voor later.
Mijn ouders hebben nooit de vraag aan zichzelf kunnen stellen: “WAT WIL IK ECHT?” Daar was totaal geen ruimte voor. Er was alleen maar snoeihard werken en overleven.
Als je je moeder verliest op 21-jarige leeftijd, en als klap op de vuurpijl je vader ook nog failliet gaat, denk je op dat moment dat je de wereld wel aan kan. Dat je al volwassen bent. Dat je door moet. Dat je sterk moet zijn voor je zusjes en vader.
Klopt natuurijk geen zak van. Ik was zelf nog een kind. Weet ik nu.
Voor mij is alles wat er gebeurd is in die 12 vreselijke jaren voorafgaand aan haar dood en het faillissement de basis geweest.
De basis van de keuzes die ik maakte.
De basis van hoe ik in het leven stond (vooral wantrouwend….)
De basis van diepe overtuigingen dat niets voor eeuwig is. Wat je dierbaar is, raak je zomaar kwijt!
De basis van HEEL HARD werken, want dat ongeluk wil ik zelf later niet!
De basis van een groot gat in mijn hart die zelfs nu nog lastig te vullen is.
De basis van een MASKER; een alleskunner, een snoeiharde werker, een ontembare kracht dat het toch echt beter moet kunnen!
De paniek die ik in de ogen van mijn ouders heb gezien, kan ik zelfs vandaag nog voelen. Tot in mijn tenen. De wanhoop. De zorgen. De hopeloosheid. De uitzichtloosheid.
Maar ook het niet vragen van hulp. Het ophouden van de schonen schijn. De vuile was niet buiten hangen. Want: “Wat zeggen de buren daar wel niet van….? Of de familie?”
Ze hebben er zelf voor gekozen om de moeilijke weg te volgen. Om de eenzame weg te pakken. Om te worstelen.
En ik dus ook.
Dit was me zo voorgeleefd….
Mijn zoektocht heeft meer dan 15 jaar geduurd. Om eindelijk op een punt te staan waarin ik kan zeggen dat ik de patronen doorbroken heb!
Ik zie de patronen niet alleen, ik heb ze ook doorbroken!
De patronen die me met de paplepel zijn ingegoten.
En die ik niet wilde doorgeven aan mijn kinderen. Aan mijn man.
En vooral niet aan mijzelf.
In dit keiharde proces om voor mijzelf een betere toekomst te creëren heb ik ongelooflijk veel tijd, energie en ook geld geïnvesteerd om mijn persoonlijke groeiproces te versnellen.
Mijn tijd raakte op; want ik had jonge kinderen.
Ik wilde dat er NU iets gebeurde!
Alle lessen die ik in mijn leven – en vooral de laatste 15 jaar – eigen heb gemaakt; heb ik om weten te zetten in praktische uitvoerbare stappen.
Stappen in een echt leven van iemand. Eerst van mijzelf. En nu van mijn klanten.
Zeker.
Gebaseerd op bewezen theorie. Dat dan weer wel :)
Dit is precies wat ik miste in de hulp die ik ben gaan zoeken. Veel is theorie (lesstof) en wordt vervolgens niet uitgelegd en praktisch gemaakt zodat je er ook echt iets mee kan in je eigen ECHTE leven.
Ook is er veel te weinig ondersteuning om echt naast iemand te staan en te helpen om de kennis die iemand leert ook echt toe te passen in je werkdag en werkweek. In je echte leven!
Want dit is super moeilijk!
Dus hoe zou het dan zijn als ik die theorie weet om te zetten in een stap-voor-stap plan? Als ik ondernemers iets leer? Zodat ze hun patronen gaan zien en BEGRIJPEN?
Gaat dit dan werken?
Zeker.
Deze week heb ik maar liefst weer 5 reviews van klanten mogen opnemen. Die ik binnenkort met jullie delen ga. Liefdesrelaties die weer stromen, carrières die een nieuwe impuls krijgen, rouw wat verwerkt is. Grote thema’s die stuk voor stuk aangekeken zijn en overwonnen!
Weer 5 mensen die veel meer hun ideale leven leiden, en los zijn gekomen wat er al lang niet meer voor ze werkt.
Dit maakt mij zo trots. Lastig om te zeggen (nog steeds) maar is wel waar.
Wil jij ook jouw patronen zien en BEGRIJPEN? Zodat je ze voor altijd kan doorbreken?
Wil jij nu voor eens en altijd de vraag beantwoorden “WAT WIL ECHT?”
Vraag nu een VIP Call aan. In dit gesprek gaan we in 75 minuten de diepte in, hoe jouw leven veranderen kan. En wat je daarvoor moet doen.
Dit gesprek is kosteloos en is heel waardevol als ik de reviews mag geloven.
Laat mij je uitdagen om in beweging te komen.
Want als ik het kan, kan jij het ook!
Je hebt alle mogelijkheden om NU echt aan de slag te gaan!
Doorbreek de excuses en zet deze belangrijke stap!
